Trudna odmiana imienia Benno

Szanowni Państwo,
jestem doktorantem w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego i przygotowuję obecnie artykuł o inicjatywach artystycznych podejmowanych w klasztorze Benedyktynów w Broumovie (Czechy) za rządów opata, który nazywał się Benno II Löbl (opat w latach 1738-1751). Wielokrotnie w artykule wymieniam jego imię we wszystkich przypadkach, ale nie jestem pewien, czy poprawnie (np. w służbie opata Benno II Löbla czy w służbie opata Benny II Löbla?).
Znam odmianę polskich imion męskich typu Bruno, Hugo czy Beno, ale w tym wypadku nie mogę spolszczać tego imienia, tylko zachować jego niemiecką wersję. Dlatego będę wdzięczny za pomoc w poradzeniu sobie z tym problemem i przedstawienie poprawnej odmiany imienia Benno przez wszystkie przypadki.

Z poważaniem

Adam Szeląg

Odpowiedź PJ:

Niemieckie imię Benno ma polski odpowiednik. To Benon. Odmienia się ono jak Brunon: Benona, Benonowi, Benonem. Można by tej wersji używać w artykule, zaznaczając to w przypisie. Jeżeli chcieć posługiwać się oryginalnym wariantem, to, podobnie jak w wypadku imienia Bruno, w mianowniku można by pisać Benno, zaś w pozostałych przypadkach użyć formy z podwójnym -nn- i końcówkami: Bennona, Bennonowi, Bennonem, Bennonie. To byłoby dobre rozwiązanie.
Jest jeszcze inne. Udajemy trochę, że nie istnieje imię Benon, a postać Benno odmieniamy według deklinacji charakterystycznej dla imion o temacie zakończonym na -n- z końcówką -o. Odmieniają się one jak rzeczownik kelner: kelnera – Benna, kelnerowi – Bennowi, kelnerem – Bennem.

Piotr Zbróg, IFP UJK

<< Powrót